Nic Nowego..?

Zapowiadaliśmy, że podrzucimy na blog info nt. mixtejpu 'Nic Nowego', kiedy będzie go juz mozna zamówic. Kto ma więc ochotę, niech wpadnie z tej okazji na nicnowego.prv.pl. Do tego Roball, majac do dyspozycji mixtape nieco wczesniej, popełnił dla Was recenzje-esej na temat materialu.

Nigdy nie czułem się dobrym recenzentem, a w tym przypadku szczególnie trudno o chłodny obiektywizm i konstruktywną krytykę. Zawsze to jednak jakieś wyzwanie, prowokacja czy też aspiracje do rozwijania swoich umiejętności. Podnoszę zatem rękawicę własnej ambicji, aby udowodnić sobie i Wam, że mimo pewnych koneksji potrafię ugryźć temat zrecenzowania efektu końcowego pracy dwóch panów, czyli Mixtape’u Pogo/Esdwa „Nic Nowego”. Nie będzie to klasyczna recenzja, raczej luźne rozważania o tym jak to wszystko postrzegam. W gruncie rzeczy to jak rodzina...więc wiem o nich więcej niż sobie wyobrażacie. To trudne zadanie, ale bardzo kuszące. Przeraża mnie jedynie świadomość komentarzy mojego radiowego współpracownika. Ten to dopiero lubi się czepiać i tłumaczyć :)

Sam fakt, że byłem dosyć blisko przy całym procesie produkcyjnym, dyskryminuje mnie jako wiarygodnego opiniodawcę w oczach zwykłego słuchacza. Więc od razu na wstępie zaznaczę, że cały ten materiał nie jest kierowany do „zwykłych słuchaczy”:) Przynajmniej ten aspekt działa na moją korzyść:) No ale skoro twórcy nie są do końca zwykli, to dlaczego odbiorcy mieliby być inni? ..'Nic Nowego', czyli 45 minut muzyki za którą w głównej mierze odpowiedzialny jest Esdwa, to nic innego jak przekrój wszelkich gustów obu reprezentantów Wieszocochodzi. Gustów w szerokim tego słowa znaczeniu, od inspiracji muzycznych przez humor, światopogląd, relacje, aż do specyficznego i modnego ostatnio ekshibicjonizmu. Do tego należy dodać jeszcze sporą ilość słownych docinek i przechwałek, by ogólnie nakreślić charakter tego materiału. Emo-rap? Emo-braga-rap? Coś w tym stylu, szczególnie Pogo dał upust wszelkim swoim wewnętrznym rozterkom, od rozdawania własnych nerek po plucie sobie w twarz, przy czym nie unikał też ostrych słów w stosunku do innych. Na drugim biegunie Esdwa ze swoim charakterystycznym leniwym flow i wersami, które dadzą kilku osobom na pewno do myślenia. Oczywiście w to wszystko wkomponowani goście...Tetris, Luka, Cira, Dj Tort i „nieautoryzowanie” zblendowany Eldo. Ta mieszanka dała efekt końcowy w postaci mixtape’u, twór iście ekscentryczny, trochę eksperymentalny, nasycony dużą ilością dobrych wersów, ale nie pozbawiony niedociągnięć, minusów i delikatnych zapychaczy. Można by napisać, że każdy znajdzie tu coś dla siebie, ale dobrze, że to nieprawda, materiał jest specyficzny i wyraźnie ukierunkowany. Może troszkę nieświadomie, co nie zmienia faktu, że trafi raczej do tych odpowiednich głów. Jak na razie mój umysł analizuje wszystko to, co dostał w czasie tych 45minut słuchania. Lekcje za lekcją powtarzam sobie, wyciągam wnioski, wyszukuję wszelkie zalety i oczywiście wady. Po kilku przesłuchaniach mam nieodparte wrażenie, że czegoś mi w tym wszystkim brakuje. Odpowiedź wydaje się być prosta, co śmieszniejsze sam tytuł na to wskazuje, to NIC NOWEGO! I mimo pełnej trafności nazwy mixtape’u, to chyba główny minus. Ten odgrzany stek z rożnych utworów nie jest już taki krwisty. Za długo leżał w zamrażarce, bezcenna świeżość ulotniła się jakiś czas temu. Wiem, że to moje subiektywne odczucie, bo wiele utworów słyszałem już dużo wcześniej. Wrzucone na mixtape, nie smakują już tak jak kiedyś. Ale oczywiście jest dobra strona tego aspektu, mianowicie świadomość teraźniejszych wyczynów i umiejętności obu panów, oby nagrywane kawałki nie leżały już tyle czasu, każdy materiał starzeje się i nauczką jest trzymanie ich w skarpecie, to nie wino, z biegiem lat wcale nie zyskuje na wartości i jakości. Jednak za chwilę, zaprzeczę sam sobie w dodatku z pełną odpowiedzialnością. Otóż najstarsza zwrotka z tej płyty, ma grubo ponad dwa lata...”Cela Śmierci”... tekst EsDwa to istna prehistoria i właśnie poziom tych wersów obala moje zarzuty sprzed dwóch zdań. To jeden z najlepszych kawałków na tej płytce. Czy oznacza to, że utwór ten dojrzał z wiekiem? Niestety to tylko złudzenie, ponieważ dwa lata temu, linijki te zrobiłby na każdym z Was jeszcze większe wrażenie. Nie myślcie sobie jednak, że cały ten materiał jest taki stęchły i nieświeży, to raczej tylko ja wyolbrzymiam trochę ten aspekt z powodu bardzo oczywistego...nie chcę, bowiem słyszeć, gdy ktoś mi tłumaczy: ...”z przyczyn niezależnych od nas, nie mogliśmy tego wcześniej wydać” Mnie i słuchaczy nie obchodzą te „niezależne przyczyny”, my czekamy, wkurzamy się, wątpimy, zapominamy. Materiał w tym czasie szybko starzeje się, blednie i traci na aktualności.. By wydać cały album lub solidną EPkę to trzeba się trochę natrudzić, zgęścić ruchy, konsekwentnie brnąc do upragnionego końca. To nie jest singielek wrzucony za darmo w sieć, poza tym jedna jaskółka wiosny nie czyni i tym bardziej ciężko stworzyć pełnowartościowy materiał. Chłopakom to się udało, mimo że stracili trochę na tej bezcennej świeżości. Nie bawili się w żadne wypuszczanie internetowych jaskółek, spięli w końcu pośladki i skończyli ten ciekawy i długo oczekiwany mixtap’e. Lirycznie to bardzo mocna pozycja, od tej strony ciężko szukać jakichś minusów. Jedyne co mnie trochę irytuje to tzw. ciosy w pustkę....czyli punche skierowane do wszystkich i do nikogo (oczywiście nie wszystkie)...to mi się kojarzy z taką bezpieczną postawą, ekspozycją siły, a to raczej domena początkujących młodych kotów. Może i Pogo pasuje do tej grupy, ale na dziś to już całkiem inny MC. Ten nielegal to przedłużenie wizy na pobyt w polskim podziemiu, bo w tej chwili to powinno się z niego deportować cała masę rożnych pseudo-podziemnych „graczy”. Prawie każdy głośno krzyczy, że jest w undergroundzie, lecz nie każdy na to zasługuje, trzeba zrozumieć, że underground to pewna świadomość umysłowa, a nie fizyczne miejsce. To wcale nie musi być początek drogi każdego młodego rapera, ale to istotny etap na tej drodze. No, ale przejdźmy do innych ważnych mankamencików dzieła spod znaku WOCC. Minimalnym, lecz jak na moje ucho ważnym szczególikiem jest na tym projekcie DJ Tort. Szara eminencja „Wiesz o Co Chodzi” troszeczkę mnie zawiodła. Znam dobrze umiejętności i zapał tego jegomościa i wiem, że mógłby się bardziej postarać. Rozumiem, że trudy współpracy na odległości wyciskają jakieś leniwe piętno, ale DJ Tort od zawsze kojarzył mi się z pracowitością, rzetelnością i perfekcjonizmem. No cóż, w tym wypadku dał lekko ciała, co mu zresztą jeszcze nie raz wypomnę:) W przyrodzie musi być jednak równowaga, jedni dają tyłka, drudzy stają na wysokości zadania. Tym razem taką zależność łatwo zauważyć, otóż w końcu ktoś zadbał o opakowanie tego wszystkiego. Skoro ma to być produkt medialny, to musi to jakoś wyglądać. Kier, czyli nadworny grafik owoccowej familii wykonał kawał dobrej roboty. Zawsze miałem słabość do karykatur, tym bardziej, że mini-komiks podkreślił charakter tego materiału. Nie wszystko tu jest na poważnie, aby to zrozumieć trzeba kilka razy przesłuchać ten mikstape. Ja mógłbym jeszcze długo wnikać we wszelkie niuanse, począwszy od flow skończywszy na soczystości muzycznej i kondycji gości. Ale czy jest w tym sens, wszystko opiera się na gustach i uprzedzeniach. W tym wypadku też tak będzie, mogę jedynie zacytować niezwykle trafny wers: „..znasz mnie, a przynajmniej tyle na ile Ci pozwalam i jak się tym nie jarasz no to spierdalaj!”

P.S. Przez ostanie dwa lata polskie podziemie rzuciło kilka kotwic, by zatrzymać płynący w stronę wodospadu statek z polskim hip-hopem. Niestety długo te łańcuchy nie wytrzymały i cały czas okręt ten płynie w złym kierunku. Pogo i Esdwa też wiedzą, gdzie te kotwice rzucić i jak to zrobić, niestety sięgają zbyt płytko by skutecznie zwolnić ten destrukcyjny proces. Co śmieszniejsze jest wielu takich na pokładzie, co z wielkim animuszem wiosłują w stronę tego wodnego urwiska. Tutaj przydał by się powrót do stoczni i generalny remont, niestety na to jest już za późno. Wierzę w polski hip-hop, ale wiem, że to w jakimś sensie tylko utopia...tak czy owak czeka nas ta „utopia” w dwóch znaczeniach. Plum!!

Roball

[Kliknij tutaj, żeby przeczytać]