(085) Stare Czasy - część 1

Wszystko ma swoja genezę, narodziny czy jak kto woli początek. Czasami trudno jest niestety, ustalić dokładny rodowód najistotniejszych wydarzeń. Trudno, co nie znaczy, że nie jest to możliwe. W tym wypadku mój wiek, pozwala się zagłębić w otchłań czasu i troszeczkę w tym wszystkim poszperać. Ale, do czego tak właściwie zmierzam. Otóż, zastanawiam się nad dokładnym momentem narodzin hip-hopu w Białymstoku. I nie tylko chodzi mi o znalezienie źródła, ale też podróż i reminiscencje związane z rozwojem tej kultury w naszym mieście.


Dla jednych będzie to przypomnienie, dla drugich trochę wiedzy, dla trzecich ckliwe wspomnienia trzydziestolatka, a dla pozostałych wyrzut skierowany w pyski tych, co pierdolą i myślą, że ktoś im uwierzy. Rozbije to na kilka części, by w sposób naturalny dać sobie chwile oddechu, pozwolić Wam skomentować każdą część, co za tym idzie, dostarczyć mi informacji zwrotnych. Łatwiej się wtedy pisze, a i Wy stajecie się po części współautorami tej historii. Wehikuł czasu w stanie gotowości, kanapki spakowane, zegar ustawiony na ostatnie dekady XX wieku, kilka efektów specjalnych i...

...żelazna kurtyna zimnej wojny powoli opada, wraz z nią z wielkim hukiem berliński mur. Definitywny rozpad bloku wschodniego i lekki powiew zachodniej świeżości. Do tej pory jedynym oknem na świat, była telewizja satelitarna. Niestety ten luksus, był nieosiągalny dla zwykłego szarego człowieczka z polskich blokowisk. Substytutem i takim małym lufcikiem stał się w latach 80-tych program Jerzego Klechty „Bliżej Świata”. Przez dziurkę od klucza podglądaliśmy egzotyczną rzeczywistość z innych stron naszego globu. Taki telewizyjny Pewex. To chyba mój pierwszy kontakt z rapem, przynajmniej z namiastką tego gatunku w tamtym okresie. W programie, bardzo rzadko pojawiały się rzeczy stricte hip-hopowe, ale sporadycznie trafiały się informacje i migawki związane z rozwojem tej kultury na świecie. Nie myślcie, że już wtedy stałem się fascynatem rapu, moja przygoda zaczęła się trochę później. Moja tak, ale parę osób, już w tamtym czasie rozpoczynało swoją wędrówkę po krainie hip-hopu. Białostoczek, jedno z większych lokalnych blokowisk, klasyczne szare czteropiętrowe „apartamenty”, kilka dziesięciopiętrowców, betonowy raj, osiedle jakich wiele w Polsce. To tam padła pierwsza rapowa iskra, skutecznie rozpalając ogień w sercach i głowach kilku małolatów. Ognik zaczął płonąć i nie ugasił go brak dostępu do informacji, nowości muzycznych, koncertów, ciuchów itp. Wręcz przeciwnie, ogromna determinacja poszukiwań stanowiła o skutecznym rozwoju tej młodziutkiej subkultury. Poczta pantoflowa, rodzina w Stanach, znajomi w Kanadzie, to główne źródła dostępu do ówczesnych „nowości”. Wiatr zmian, roznosił płomień po innych zakątkach naszego miasta, rozgrzewał coraz to nowych zapaleńców. Ale Białostoczek stał się iście centralnym miejscem, lokalny Harlem, bezapelacyjne epicentrum rapu, na czele młodych gniewnych późniejszy „Capo Di Tutti Capi” Balcer. Postać niezwykle barwna i ekscentryczna, nie tylko pod względem charakteru lecz także, solidnej postury. Oczywiście żadna hierarchia wtedy nie obowiązywała, ale poziom zaangażowania pewnych osób był niezwykle wysoki. Teraz wydaje się to śmieszne, lecz wyobraźcie sobie 14latka z wygolonymi zygzakami na głowie, szerokie spodnie ojca, łańcuch na szyi z przesadnie wielkim emblematem Volkswagena. Tak wyglądał wtedy Misiek, znany obecnie jako Dj K1 Kriz, mimo, że teraz jest housowym maniakiem, w tamtym czasie zarażał rówieśników rapem. Bardzo przerysowany wzorzec zza oceanu, wkradał się na nasze podwórka, ale by stać się „prawdziwie rapowym”, należało mieć nie lada odwagę. Wytykanie palcami, krzywe spojrzenia, słowne docinki, to codzienność w czasie rapowego pionierstwa. Świadomie używam częściej słowa rap niż hip-hop, bowiem zanim wkroczyła fachowa terminologia to upłynęło sporo czasu. Ale kto był tak naprawdę tym pierwszym?? Przecież ten białostocki „Adam” hip-hopu musiał się fizycznie pojawiać, w tym wypadku jednak łatwiej zlokalizować „Ewę”....czyli pierwszą hip-hopową kobietkę w naszym mieście. Z rozpoznaniem jej w owym czasie nie mielibyście żadnego problemu, bardzo ładna blondyneczka, przesadnie szerokie ciuchy, rzucające się w oczy luźne ogrodniczki, kraciasta bluza i na szyi coś co wtedy przyciągało wzrok najbardziej....zawieszony na grubym łańcuchu zegarek ala Flavor Flav. Gdy pierwszy raz zobaczyłem Alinę, pomyślałem sobie...bez przesady nie pamiętam już co sobie wtedy pomyślałem. Nie zmienia to faktu, że czułem się konkretnie zszokowany. Ogólnie mało kobiet, a raczej dziewczyn tworzyło to, co w tej chwili nazywamy kulturą hip-hopu, z oczywistego powodu, młode kobietki narażały się bardziej na wszelkiego rodzaju uszczypliwości i ironiczne teksty. Tym bardziej, ze hip-hop od początku utożsamiał się bardziej z mężczyznami. A skoro jesteśmy przy nich, to poszukajmy tego pierworodnego...a to wcale nie jest takie proste. Jak już wspomniałem wszystko zaczęło się na białymstoczku, tam należy kopać, by znaleźć ślady skamieniałego, oldschoolowego, pierwotnego, białostockiego „raperstwa”. Niestety w tej części tego nie odkryję, muszę bowiem dokładnie wypytać stare dinozaury o wszelkie możliwe wspomnienia związane z początkami istnienia wszelkich hip-hopopodobnych form życia...

Pierwsza część to takie preludium do dłuższej wycieczki jaka Was jeszcze czeka, sam jestem ciekaw konfrontacji z pewnymi osobami, do których zamierzam wkrótce dotrzeć. Przewinie się tu wielu bohaterów dzięki, którym kultura ta, wygląda w określony sposób. To Oni budowali, często nieświadomie, tą naszą lokalną scenę. Ich ścieżka stała się później drogą dla wielu osób, rozpoczęli coś, co zainspirowało nie tylko dla mnie. Dlatego trzeba o nich przypomnieć.

[Zwiń/rozwiń całość]

Roball