Dziwna Eliminacja

Przedwczoraj przed audycją miałem wielka ochotę na publiczny wyrzut pewnych moich weekendowych spostrzeżeń. Niestety wewnętrzne ciśnienie jeszcze bardziej dało o sobie znać, gdy dowiedziałem się przed samym początkiem HiphOpery, że na czas wakacji jesteśmy zawieszeni. W ciągu siedmiu lat taka sytuacja nie miała miejsca, a fakt, że nikt nas o tym wcześniej nie poinformował tylko wzmagał moje wkurwienie. Chyba już wiem ja się czują kobiety przed okresem. Niemniej jednak z męskiego punktu widzenia to trochę inaczej wygląda. No ale skoro nie wyrzuciłem wszelkich żali i spostrzeżeń wczoraj, to uczynię to właśnie teraz z podwójną siłą.


Sprawa główna dotyczy mojego ulubionego tematu, ostatnio świadomie traktowanego trochę po macoszemu, czyli Wielkiej Bitwy Warszawskiej. Sama w sobie jest obiektem tematycznie dosyć złożonym, tym bardziej, że mnie zwykle interesował aspekt kontrowersyjnych wyników i pracy jurorów. W tym wypadku trzech profesjonalistów czyli: Rufin, Duże Pe i Tetris, miało trochę pracy podczas czwartej odsłony warszawskich eliminacji. Eliminacji dosyć tłocznych, 51 osób startujących we wstępnych kwalifikacjach, a do zasadniczych zawodów przepustkę dostało tylko 16. Wiele dobrych tematów, dużo śmiechu, ekscentryczne postacie i sporo ziewania, to najkrótsza charakterystyka pierwszych dwóch godzin. Później mała przerwa i typowo waleczny klimat, dwa razy po minucie z pierwszym wejściem na temat. Wszystko niby po staremu, ale klimat całkowicie inny. Mimo, że WBW darze niezwykłym sentymentem, to w klubie New Deep czułem się trochę nieswojo. Słuchałem, ziewałem, popijałem cole i po swojemu oceniałem wszelkie niuanse. To już piąty rok działania tej imprezy, a niedociągnięć zauważałem równie wiele co kiedyś. Może powodem były zastępstwa, za Dj Grubasa za gramofonami stanął Dj Spike, natomiast prowadzącego Funnego zastąpił w pewnym memencie Jakuza. Trochę to wpływa na jakość imprezy, tym bardziej, że zawodnicy byli mocno zaskoczeni nietypowymi bitami od Spike’a. Wielu z nich wręcz nie poradziło sobie na szybszych pętlach i w gruncie rzeczy było to bardzo selektywne. Nie mowie, że Spike się nie sprawdził w tej roli, lecz podkreślam tylko fakt, że zmieniony charakter muzyczny bitwy wpływa niewątpliwie na klimat, a nieznane bity ochładzają wyraźnie temperaturę wielu walk. Wiem, że to niuans, a zastępstwo to tylko zastępstwo... czepiam się tylko by od czegoś zacząć. Musze dosyć delikatnie wprowadzić Was w świat mojego rozumowania i przypierdalania się. Oczywiście głównym celem ataku będzie pewna sędziowska decyzja, z która się całkowicie nie zgadzam. Co gorsze decyzja ta będzie dotyczyć walki Poga, a to już zakrawa o mój subiektywny osąd. Nie martwię się tym jednak bo wiem jakie mam argumenty i wiem co widziałem i słyszałem. Trochę to już wydaje się śmieszne - gdzie nie wystartuje były mistrz WBW tam ma zawsze problemy. I nie są to tylko jego własne słabości, lecz pryzmat przez jaki jest w wielu walkach oceniany. Zauważam iż szanowne jury cały czas oczekuje od niego dawnego równego poziomu, którym niszczył dotkliwie nawet tych zasiadających w „komisji oceniającej”. Na pewno nie będą się potrafili przyznać się do błędu, lecz nawet tego nie wymagam, szanuje ich zadnie. Lecz mimo, że nigdy nie freestyleowałem to umiejętności uważnego słuchania i oceniania nikt mi nie zarzuci. Szybka analiza walki to na pewno potrzebny atrybut, gdy się zajmuje tak odpowiedzialne stanowisko. W tym przypadku zauważyłem niestety pewne nieświadome oczekiwania wobec Poga, a niżeli chłodny i sprawiedliwy werdykt. Wiem, że czynnikiem decydującym stał się fakt kilku potknięć Poga, które zadecydowały o takiej a nie innej ocenie. Lecz mimo tych potknięć zawodnikiem lepszym pod względem punchy i samego flow był właśnie Pogo. Błędy jakie popełnił stały się niestety ważniejsze od większości plusów jakimi sobie zapracował na wygraną. Takie odniosłem wrażenie i to uważam za bardzo niesprawiedliwe. To jakby Pogo poddawał się innym kryteriom oceny niż reszta zawodników. a samo jury nie było tego świadome. Będzie oczywiście czas na najchłodniejszą analizę, czyli przesłuchanie zapisu audio, co na pewno rozwieje pewne dywagacje. Nie zmieni to w żaden sposób decyzji, lecz może rzuci inne światło na walke Poga z Klasikiem. Świadomie też, unikałem analizy Klasika. Bowiem nie jest sztuką oceniania kogoś, kto wkracza na poziom „fiutów, cipek, ssania” i innych freestylowo-gimnazjalnych opcji. Nie twierdze też, że Klasik był mega słaby, raczej podkreślam tylko pewne detale, które miały istotny wpływ na końcowy werdykt. Tak czy inaczej, porażka w ćwierćfinale, zakończyła tegoroczną przygodę Poga z Wielką Bitwą Warszawską.

Wszelkie pozostałe walki były sędziowane bez zarzutu, sam wiem, że popełnianie błędów z konsekwencjami to na tegorocznej edycji rzadkość. W tym wypadku konsekwencją jest tylko sumienie i szczerość wobec siebie. Pogo zasłużył na półfinał i co do tego nie mam wątpliwości, oczywiście to tylko moje zdanie. Po wszystkim nie przymknąłem oka i nie wyrzuciłem długopisu, ta kontrowersja wymagała komentarza. W gruncie rzeczy to nie chciałem nigdy wracać do pisania o WBW, co jak widać mi się nie udało. Ten łagodny ton wypowiedzi to też przykrywka, czuje się lekko wkurwiony i oszukany. Ale ja jak ja, co musi czuć Pogo? Na to pytanie niech sobie odpowie szanowne jury, chociaż wiem, że sami przed sobą czują się fair. To smutne. Ale ‘tak to bywa’ - jakby tu wtracił Filip Rudanacja. Ja wolę by tak nie bywało, niestety historia lubi się powtarzać. Tylko w tym przypadku zbyt często kosztem tej samej osoby, to daje mocno po dupie i zostawia ślady. Na koniec wielkie propsy dla Puocia, który na zakończenie imprezy freestyle’owo rzucił kilka konkretnych linijek na temat Poga. Taka chusteczka na otarcie łez.

Roball